Tanrıyla Aynı Fikirde Değilim

tanrıyla aynı fikirde değilim

intihar edenlerin

cehenneme gideceği konusunda

kainatın yaratılışına

katılmaktan bıktığında ruhum

intihar edeceğim ben de

denenmemiş bir yolla

neredeyse bütün akıllı kalpler

intihar edip siktir çekmiştir yeryüzüne

ben ateist değilim, babasıymış gibi

tanrıya küsen bir çocuğum

eğer tanrı intihar edenleri ve nietzsche'yi

cehenneme gönderirse

cehennemde yanmayı tercih ederim ben de

tanrı dürüstlüğü sever

tanrının hayal gücünü beğenmiyorum

ben tanrı olsam

peygamberler göndermez

direk konuşurdum insanlarla

ben tanrı olsam

hitleri iyi kalpli bir yahudi olmakla cezalandırırdım

yahut yetenekli bir yazar yapardım onu

içindeki kötülüğü insanlara değil

tuvallere boşaltırdı

ben tanrı olsam devletler yok olur

gül kokulu bireyler var olurdu sadece

atlar çılgın zamanlar koşardı

ben tanrı olsam

düşünce gücüyle herkesin

istediği karakter olmasını sağlardım

dünya bir şiirin

yaratılım sürecine dönüşürdü böylece

ben tanrı olsam intihar ederdim

insanlarla birlikte

acı çekmeyi öğrenemediğim için

cesar mendosa

Korkunç Bir Bilinmeyen

Nereden başlayacağımı bilmiyorum. O kadar fazla kelime ve o kadar fazla bilinmeyen var ki. Ne ben anlatabilirim içimdekileri, ne anlamak istersin sayın okuyucu.

Yaşamımızı nasıl açıklayabiliriz? Ne yaşadığımızı, ne yaptığımızı... Evet hepimiz uyanıyoruz, hepimiz çevremizdekilere "günaydın" diyoruz. Hepimiz karnımızı doyurduktan sonra bize vaad edilen geleceği ele geçirmek için "hırs" içgüsünü kullanıp birşeyler için çabalıyoruz...

Biraz uzaklaşalım. Evet. Tıpkı filmlerdeki gibi. Tam tepende bir kamera var sayın okuyucu. Senin tam tepende bir kamera var ve git gide uzaklaşıyor. Git gide daha geniş bir açıyla bakıyor sana. Git gide daha çok kapsıyor çevrendekileri. İşte böyle düşüncelerimizde biraz uzaklara gidelim.

Nereye varıyoruz? Hemen cevaplıyorum; sonsuz bir bilinmeyen!

Sonu başı belli olmayan bir çizgideyiz. Evet, hepimiz aynı yerdeyiz; sonu ve başı belli olmayan bir çizgi! Nereden geldik ve nereye gidiyoruz. Somut birşeyden bahsetmiyorum sayın okuyucu. Benim sorunum çok daha kapsamlı. Tüm varsayımları bir kenara bırakalım. Doğuşumuzu, milyonlarca yıllık dünya geçmişini, geleceğini varsaydığımız zamanı, az sonra içeceğimiz bir bardak suyu... Hepsini bir kenara bırakın. Ve şimdi bana anlamlı birşeyler açıklayın. Empoze edilmiş fikirlerinizden arının. Yarın okula gitmek zorunluluğunu size yükleyen aileden arının. Herkes yapıyor diye bir çocuk yapma hayalinizi bir kenara bırakın. Elimizde "korkunç bir bilinmeyen"den başka ne kalır?

Hadi şimdi bana delirmemek için tek bir sebep söyleyin? Suskunluğunuzun sebebi haksızlığınız mıdır?